Pozbyć się Zdziry?

Czerwona Zdzira to mój samochód.

Tą niespecjalnie pieszczotliwą nazwę otrzymała dość wcześnie w naszej relacji, głównie z powodu umiłowania do psucia się w najmniej do tego odpowiednich momentach. Niby nigdy nie ma tego odpowiedniego momentu na popsucie się samochodu, ale ten konkretny model uwielbia zapłonąć pod maską w niedzielny wieczór sto kilometrów od domu czy wyładować akumulator w drodze na koncert w samym środku nigdzie.

Nie żebym nie była sobie winna sama.

Mimo nadania imienia, nie traktuję samochodu inaczej niż po prostu maszyny, która się zużywa. I jakoś niespecjalnie dbałam o te skrzypienie towarzyszące przejeżdżaniu przez spowalniacze czy dodatkowy terkot w silniku.

I teraz się to na mnie mści. Przy ostatnim przeglądzie okazało się, że samochód go nie przejdzie jak nie naprawię zawieszenia i paru innych drobiazgów. Drobiazgów nazbierało się jednak tyle, że rachunek wyszedł na 3000 zł. Zabolało. Zapłaciłam, bo w perspektywie miałam brak samochodu w podróży do domu na Święta i na Sylwestra na Kaszuby.

Wyjazd jednak minął, a mnie przypomniał się wpis przeczytany jakiś czas temu u Henryka na Drodze Minimalisty oraz wpis ostatnio popełniony przez Szast.Prast z Nie Kupuję.Obserwuję.

I zaczęłam się zastanawiać. Po co mi Zdzira?

Zdzira to mój drugi samochód. Pierwszy kupiłam w miarę niedługo po rozpoczęciu pracy. Człowiek wreszcie zarabia sam, stać go na wynajęcie mieszkania, ale jednocześnie mniej ma się czasu na te wszystkie przyjemności, na znajomych, kino, wyjazdy. 

Z samochodem łatwiej. I wygodniej. Do pracy też można wstać później.

Po jakimś czasie jednak samochód (nazwany Frankie Żelazko), stał się zbyt...no właśnie. Zbyt. 

Zbyt stary, choć nie miał dużo lat, po prostu model nie był już pierwszej świeżości. 

Zbyt mały, choć rodzina mi się nie powiększyła. 

Po przeprowadzce i awansie jakiś taki nieodpowiedni. Nie ukrywajmy. Zbyt tani.

A więc nadeszła pora na zmianę. Pojawiła się Czerwona Zdzira. Nowsza, szybsza, ładniejsza.

I tak jeździłam nią przez ostatnie pięć lat. Samochód dawno już stracił swój urok nowości, a rosnące koszty jego utrzymania oraz rozmowa z przyjaciółmi spowodowała że zaczęłam liczyć.

Do pracy nie mam daleko. Zaledwie 10 kilometrów po płaskiej Warszawie. Już kilka razy latem jeździłam tam rowerem, więc wiem, że się da – ku mojemu zaskoczeniu ścieżki rowerowe pokrywają 80% trasy. Rower mam, tata już nie może na nim jeździć, sprzedać absolutnie nie pozwala, więc zaopiekowałam się jego wypasionym sprzętem. A więc koszt 0 zł, no może 100 na rok, doliczając okresowe przeglądy, smarowanie i tym podobne. Byłoby mniej gdybym robiła to sama…

Na dni deszczowe jest bezpośredni tramwaj. Jak popatrzę na to zimą, to dojazd tramwajem zajmuje tyle samo czasu co odśnieżenie lub oskrobanie samochodu z jazdą po mieście. Koszt miesięczny 100 zł, przy biletach kwartalnych nawet mniej, bo kwartalny to 250 zł. Zakładając że latem nie będę jeździć komunikacją przez 2 miesiące (optymistka ze mnie J) to wychodzi jakieś 800-1000 zł + utrzymanie roweru + sporadyczne bilety pojedyncze (jak ljuż pada ten deszcz). Przy najgorszych wiatrach 1300 zł.

Biorąc pod uwagę koszt paliwa i eksploatacji samochodu za rok wożenia szanownych czterech liter po mieście (rejestruję to na bieżąco, więc mogę sprawdzić), to miesięczne paliwo kosztuje mnie ok. 120-150 zł. Plus ubezpieczenie roczne 600 zł. Więc bez napraw samochód to 2400 zł. Tysiąc złotych różnicy. Doliczając średni 2000 na rok na naprawy, to się już robi 4,5 tysia rocznie za samochód. Pod warunkiem, że to będzie „tylko” 2000 zł na naprawy. Hmmmm….

Zaraz jednak pojawiła się lista pytań – a co z podróżą do rodziców, nad morze? A wypady za miasto w letnie weekendy? Do babci na Mazury? Większe zakupy? Albo jakiś mebel?

Zaczynając od końca – mieszkanie mam urządzone, nowych kanap kupować nie muszę, przeprowadzać się nie planuję. A jak już się zdarzy, to mimo ciągłego minimalizowania, nadal nie mam tak małej liczny rzeczy by się przeprowadzać samochodem osobowym. Do tego wypożycza się samochód dostawczy. Raz na parę lat. 

W przypadku zakupu mniejszego mebla zawsze można poprosić kogoś ze znajomych – koszt jednego piwa lub butelki wina. Lub wziąć taksówkę. 30-50 zł. 

Zakupy? Na co dzień robię je w okolicznych sklepikach, wozić samochodami ich nie trzeba, zaś jak już od święta trzeba by kupić coś większego, to zawsze można wrócić do domu taksówką.

Więc nie ma co liczyć dla porównania.

Ale co z odwiedzinami u rodziny? Wypadami za miasto?
Kiedy brutalnie popatrzyłam na moje podróże w ostatnich dwóch latach, to na Mazurach u babci byłam raz lub dwa razy w roku. Do rodzinnej Gdyni też nie podróżowałam częściej niż raz na kwartał. A wypady za miasto zdarzyły mi się może trzy…Czy do tego potrzebny jest samochód? Do Gdyni można pojechać Polskim Busem.  W najgorszym wypadku 60 zł z jedną stronę. Zajmuje to tyle samo czasu co samochodem. Samochód jest więc potrzebny tylko na świąteczne wyjazdy, kiedy muszę ze sobą zabrać kota – nie byłabym gotowa skazać współtowarzyszy na jej miauczenie przez pół drogi…Choć może kiedyś warto spróbować. Nie jest w końcu bardziej hałaśliwa niż małe dziecko.

Spojrzałam na sieć i auto tej samej klasy co Zdzira można wynająć już nawet za 100 zł za dobę. Do Gdyni jeżdżę na 4-5 dni, do babci na Mazury na góra dwa. Powiedzmy, że są to 3 podróże rodzinno/świąteczne w roku. To daje maksymalnie 1600 zł. Paliwa nie liczę, wynosi tyle samo co jazda własnym.

A weekendowe wypady za miasto? Również można wynająć samochód, pojechać koleją, autobusem…zakładając, że nie będzie to więcej niż 3 razy w roku na jeden/dwa dni, to koszt całkowity nie przekroczy 600 zł.

Więc jak to się zestawia w sumie?

Z samochodem: 4400 PLN

Paliwo w mieście – 1800 PLN

Ubezpieczenie – 600 PLN

Naprawy – 2000 PLN

Bez samochodu: 3550 PLN

Bilet miesięczny/kwartalny: 1000 PLN

Utrzymanie roweru: 100 PLN

Wypożyczenie samochodu na wyjazdy do rodziny: 1600 PLN

Dojazdy do Gdyni busem: 250 PLN

Wyjazdy za miasto: 600 PLN

W skali roku niewielka różnica. Mniej niż 100 zł na miesiąc….

Pod warunkiem, że Zdzira nie będzie się kosztowniej psuć.

Hmm…jak na to patrzę to mam dylemat. Zanim zaczęłam liczyć wydawało mi się, że bez samochodu bardziej się opłaca….a teraz już nie wiem.

Czy ja wogóle potrzebuję samochodu?
Pozbyć się Zdziry czy nie?